معنی برآمده و برجسته

قلمبه

قلنبه

محدب

نمایان و چشمگیر، واقع در سطحی بالاتر

برآمده. [ب َ م َ دَ / دِ] (ن مف مرکب / نف مرکب) نعت مفعولی از برآمدن. || محروم شده. از دست خارج شده. بیرون شده: وردانشاه و علی با خدمت اصفهبد آمدند برهنه و از ملک برآمده. هر دو را نان بدید کرد و تیمار داشت میفرمود. (تاریخ طبرستان). || رفیع. بلند. مشرف. مرتفع. || عالی. || برجسته:ناهده، برآمده پستان. (منتهی الارب). || طلوع کرده. طالعشده. || حاصل شده، چنانکه کام برآمده یعنی مقضی المرام و کامیاب شده و حاجت برآمده، یعنی حاجت روا شده. || تربیت شده. بارآمده. پرورش یافته. پرورده. پروریده. روئیده. || گذشته. سپری شده: گفت بیافریدیم آدم را... سالها بر او برآمده. (ترجمه ٔ تفسیری طبری). || (اِ مرکب) دهلیز و پیشگاه ایوان. (آنندراج).

ریش برآمده. [ب َ م َ دَ / دِ] (ن مف مرکب) متقرح و مجروح. (ناظم الاطباء). || کسی که ریش و لحیه ٔ او برآمده و رسته است.

برجسته. [ب َ ج َ ت َ /ت ِ] (ن مف مرکب) با افراز برآمده. (ناظم الاطباء). || جسته و جهیده. || چست و چالاک. (فرهنگ فارسی معین). || مناسب و لایق. (ناظم الاطباء). خوب و پسندیده و ممتاز و عالی. (فرهنگ فارسی معین). باموقع. (ناظم الاطباء). || شخص معروف و بزرگ. ج، برجستگان. (فرهنگ فارسی معین).

برجسته، گوژ، بالاآمده، نامی، معروف، مشهور

سرآمد، عالی، عمده، فحل، شاخص، مبرز، متشخص، متمایز، مشخص، ممتاز، مهم، چشمگیر، نمایان، برآمده، محدب، پسندیده، خوب، چالاک، چست

بالاآمده، برجسته، ورم‌کرده،
[قدیمی، مجاز] مشهور، معروف،

برآمده، بالاآمده، بلندی‌پیداکرده،
بزرگ و معروف،

(اسم) بالا آمده، ظاهر شده پدیدار گشته، برجسته، ورم کرده.

(اسم صفت) جهیده، برآمده بالا آمده، شخص معروف و بزرگ. جمع: برجستگان، خوب پسندیده. -5 ممتاز عالی، چست چالاک.

تو چشم بودن

جمع تِ) (ص.)، جهیده، برآمده، ممتاز، عالی. [خوانش: (بَ جَ یا ]

928